معرفی دارو های ترک سیگار 100درصد تضمینی

          آرش حکیم زاده 
            بازدید : 78
          چهارشنبه 12 خرداد 1400
           نظرات (0)
        

چرا پزشکان وارنیکلین را توصیه می کنند؟
براساس تحقیقات و بررسی های انجام شده:

وارنیکلین اولین داروی ترک سیگار می باشد که براساس مکانیسم نوروبیولوژی وابستگی نیکوتین طراحی شده است.
وارنیکلین از طریق کاهش تمایل فرد به سیگار کشیدن اثر خود را اعمال می کند.
وارنیکلین داروی غیرنیکوتینی می باشد که در کاهش تمایل فرد به سیگار کشیدن موثر بوده و به شیوه ای متفاوت نسبت به سایر درمان های جایگزین نیکوتین عمل می کند.
از هر 100 نفری که وارنیکلین مصرف می کنند، عوارض جانبی در یک نفر دیده می شود، در نتیجه این دارو دارای عوارض جانبی کمتری می باشد.
داروی وارنیکلین احتمال موفقیت در ترک سیگار را دو الی سه برابر افزایش می دهد و از سایر داروهای ترک سیگار موثرتر است.
اثربخشی این دارو ثابت شده است.
وارنیکلین دارای مکانیسم اثر متفاوت و جدید نسبت به سایر داروهای ترک سیگار می باشد.
وارنیکلین احتمال ترک موفق سیگار را برای طولانی مدت افزایش می دهد.
برخلاف سایر داروهای ترک سیگار، وارنیکلین سبب افزایش وزن نمی گردد.
وارنیکلین فقط با دستور پزشک تجویز می گردد.
مصرف این دارو بصورت خوراکی آسان می باشد.
وارنیکلین در مقایسه با دارونما، میزان اختلالات خلقی را کاهش می دهد.
وارنیکلین برای افراد بالای 18 سال توصیه می گردد.
اثربخشی و کارایی وارنیکلین برای دوره های کوتاه مدت و طولانی مدت ثابت شده است.
وارنیکلین اثربخشی و تحمل پذیری خوبی در تمامی دوزها نشان داده است.
وارنیکلین بالاترین میزان تداوم در ترک سیگار را در طول 6 ماه الی 1 سال پس از شروع درمان فراهم می کند و کمک می‌کند که همچنان در ترک باقی بمانند.

مطالعات بالینی

مصرف وارنیکلین سبب شد تا 44 درصد از افراد سیگاری بعد از 12 هفته از شروع درمان، سیگار را ترک کنند.
مصرف وارنیکلین احتمال ترک سیگار را در مقایسه با داروی بوپروپیون تا 2 برابر افزایش می دهد و در غلبه بر اعتیاد به نیکوتین موثرتر است.
وارنیکلین به میزان قابل توجهی نسبت به بوپروپیون یا دارونما در ترک سیگار موثرتر است.

مزایای سلامتی ترک سیگار

مزایای سلامتی	در مدت
کمتر از ۲۰ دقیقه بعد از کشیدن آخرین سیگارتان، فشار خون و ضربان قلب شما کم کم به سطح اولیه باز می گردد.	20 دقیقه پس از ترک
سطح مونو اکسید کربن در خون شروع به کاهش می کند و اکسیژن رسانی به قلب و ماهیچه های بدن افزایش می یابد.	12 ساعت پس از ترک
گردش خون شما پیشرفت مى کند و عملکرد ریه نیز افزایش مى یابد.	2 هفته تا 3 ماه پس از ترک
سرفه و تنگی نفس کاهش می یابد و موهاى ریزى که با حرکت خود خلط را به بیرون از ریه مى رانند، دوباره وظیفه طبیعى خود را در ریه شروع مى کنند و توانایى جابه جایى خلط را به دست مى آورند، ریه را تمیز مى کنند و به این ترتیب عفونت کاهش مى یابد.	1 تا 9 ماه پس از ترک
خطر بیماری های قلبی نسبت به کسانى که به سیگار کشیدن خود ادامه مى دهند، تا ۵۰ درصد کاهش می یابد.	1 سال پس از ترک
خطر بروز سرطان دهان، گلو، مری و مثانه به نصف کاهش می یابد. ریسک ابتلا به سرطان دهانه رحم و سکته مغزی همانند افرادی می شود که هرگز سیگار نکشیده اند.	5 سال پس از ترک
نرخ مرگ ناشى از سرطان ریه نسبت به کسانى که به سیگار کشیدن خود ادامه مى دهند، نصف مى شود. احتمال ابتلا به سرطان حنجره و لوزالمعده نیز کاهش مى یابد.	10 سال پس از ترک
احتمال بیمارى هاى کرونرى قلب به اندازه یک فرد غیرسیگارى کاهش می یابد.	15 سال پس از ترک

چرا ترک سیگار اینقدر سخت است؟

ترک سیگار به این دلیل سخت است که نیکوتین سیگار و محصولات دیگری که تنباکو دارند اعتیادآور است. اغلب افراد پیش از این که بتوانند سیگار را کاملا ترک کنند حداقل سه بار اقدام به ترک سیگار کرده‌اند.
به ترک سیگار به جای اتفاقی که یک‌شبه می‌افتد به شکل یک فرآیند نگاه کنید. به همه‌ی مزایای ترک سیگار فکر کنید مثل:
• طولانی شدن عمر
• احساس سلامتی بیشتر (سیگار کشیدن باعث سرفه، گلودرد و کاهش سطح انرژی می‌شود.)
• ظاهر بهتر (سیگار کشیدن باعث افزایش چین و چروک صورت، زرد شدن دندان‌ها و کدر شدن پوست می‌شود.)
• بهبود حس چشایی و بویایی
• پس‌انداز کردن پولی که صرف سیگار می‌شود
افراد سیگاری بیشتر از دیگران در خطر ابتلا به دیابت هستند. اگر دیابت دارید، سیگار کشیدن کنترل بیماری شما را مشکل‌تر می‌کند. سیگار در دیابت عوارض مختلفی دارد مانند مشکلات شبکیه (بیماری چشم)، بیماری قلبی، سکته‌ی مغزی، بیماری عروقی، بیماری کلیوی، آسیب به اعصاب بدن و مشکلاتی که در پا ایجاد می‌شود.

چه درمان‌هایی به ترک سیگار کمک می‌کند؟

گاهی افراد، خودشان اقدام به ترک سیگار می‌کنند. گاهی هم بعد از اقدام به ترک سیگار تصمیم می‌گیرند به پزشک مراجعه کنند چون پزشک می‌تواند در این زمینه راهنمایی کند و داروهایی تجویز کند که ترک سیگار را آسان‌تر ‌کند.
پیش از مصرف هر دارویی پزشک خود را در جریان کامل محصولاتی قرار دهید که برای ترک سیگار مصرف می‌کنید یا تصمیم دارید مصرف کنید. به علاوه، داروهای دیگری را هم که مصرف می‌کنید هم به پزشک اطلاع دهید تا احتمال تداخل‌ داروی جدید با داروهای شما را درنظر داشته باشد.

داروهای غیرنسخه‌ای

داروهای نیکوتینی

داروهای غیرنسخه‌ای حاوی نیکوتین باعث از بین رفتن کامل میل به سیگار نمی‌شوند اما در مبارزه با این تمایل کمک زیادی می‌کنند. از این محصولات به جای سیگار کشیدن استفاده کنید و به تدریج مصرف نیکوتین خود را کم کنید تا اثرات اعتیادآور نیکوتین آرام‌آرام رفع شود.
اگر به جای کم‌کردن تدریجی دوز نیکوتینی که به بدن می‌رسد اقدام به ترک ناگهانی کنید عوارض بیشتری ایجاد خواهد شد که به آن سندروم ترک می‌گویند. این کار، ترک سیگار را خیلی سخت‌تر می‌کند. مهم‌ترین علامت‌های ترک، تحریک‌پذیری، سردرد و تمایل به سیگار کشیدن است. دوز محصولات نیکوتین‌دار را به تدریج و تا حدی کم کنید که احساس می‌کنید می‌توانید در برابر تمایل به سیگار کشیدن مقاومت کنید. در این حالت باز هم ممکن است تمایل به سیگار کشیدن داشته باشید ولی شدت آن کمتر خواهد بود.
وقتی تصمیم به ترک سیگار می‌گیرید، برخورداری از حمایت اطرافیان اهمیت زیادی دارد. این حمایت ممکن است از طرف پزشک، مشاور، گروه‌ حمایتی، دوستان صمیمی یا اعضای خانواده باشد.

هنگام استفاده از محصول نیکوتین‌دار برای کمک به ترک، پزشک خود را در جریان بیماری‌هایی که دارید قرار دهید، به خصوص:
• آسم یا مشکلات تنفسی
• بیماری قلب یا عروق
• فشارخون بالا
• زخم معده
• دیابت
• بیماری کلیوی
• بیماری کبدی
• پرکاری تیروئید
• بیماری فئوکروموسایتوم (توده‌ی خوش‌خیم در غده‌ی فوق کلیه)
معمولا درمان‌های غیرنسخه‌ای تا 12 هفته به عنوان بخشی از برنامه‌ی ترک سیگار استفاده می‌شوند. تکمیل‌کردن درمان، موضوع مهمی است. اگر احساس کردید بیشتر از این زمان به مصرف محصولات‌ نیکوتین‌دار احتیاج دارید با پزشک خود مشورت کنید.
نکات دیگری که در مصرف داروهای نیکوتین‌دار باید درنظر داشته باشید:
• زمان ترک سیگار را مشخص کنید و استفاده از داروهای نیکوتین‌دار را از همان روز شروع کنید.
• اگر از داروی غیرنسخه‌ای برای ترک سیگار استفاده می‌کنید و دوباره سیگار کشیدید، استفاده از داروی نیکوتین‌دار را قطع نکنید. به مصرف دارو ادامه دهید و تلاش کنید سیگار را ترک کنید.
• تمام داروهایی را که می‌خورید یا هر گونه حساسیتی را که دارید به پزشک خود اطلاع دهید.
• در صورت شیردهی و بارداری یا در صورتی که احتمال بارداری می‌دهید از داروهای نیکوتین‌دار استفاده نکنید.
• داروی ترک سیگار خود را مثل تمام داروهای دیگر دور از دسترس کودکان و حیوانات خانگی قرار دهید.

برچسب نیکوتین‌

برچسب را مستقیم روی پوست می‌چسبانند. نیکوتین از طریق پوست وارد جریان خون می‌شود. بعضی از برندها برچسب‌هایی با قدرت‌های مختلف دارند تا بتوانید به تدریج دوز مصرفی خود را کم کنید. برچسب‌های نیکوتین‌دار نیازی به تجویز پزشک ندارند. با این حال اگر نمی‌دانید از چه نوع برچسبی استفاده کنید، با پزشک خود مشورت کنید.

همیشه توصیه‌های روی جعبه‌ی دارو را در نظر بگیرید و به خاطر داشته باشید که:
• برچسب‌ها درون کیسه‌هایی هستند که کودکان نتوانند آن را باز کنند. کیسه را برای دور انداختن برچسبی که استفاده می‌کنید نگه دارید.
• یک ناحیه‌ی تمیز و خشک روی پوست خود انتخاب کنید. قسمت بالای بازو یا تنه محل مناسبی است. نقاطی را انتخاب کنید که موی زیاد نداشته باشند و تمیز و صاف باشند (آثار زخم، بریدگی، سوختگی یا ضایعات پوستی نداشته باشند).
• پیش از استفاده از برچسب، دست‌های خود و همین طور ناحیه‌ای را که قرار است برچسب بزنید شستشو دهید. از صابون‌های ساده استفاده کنید و محل چسباندن برچسب را کاملا خشک کنید و از موادی که حاوی آلوئه، لانولین، گلیسرین یا مرطوب‌کننده‌های مختلف هستند استفاده نکنید. این موارد در انواع صابون‌ها، کرم‌های دست، لوسیون‌ها و روغن‌های مخصوص برنزه کردن، روغن‌های حمام یا روغن‌ها و اسپری‌های دورکننده‌ی حشرات پیدا می‌شوند. دستور مصرف این محصولات را پیش از استفاده بخوانید. اگر روی پوست لایه‌ی محافظ ایجاد کنند ممکن است باعث کنده شدن برچسب شوند.
• بعد از استفاده از برچسب دست‌های خود را فقط با آب بشوئید.
• سعی نکنید با بریدن قسمتی از برچسب، دوز نیکوتین را تنظیم کنید.
• برچسب را حتی زمان حمام رفتن یا شنا کردن باز نکنید. اگر برچسب خودبخود جدا شد، برای چسباندن مجدد آن تلاش نکنید و از یک برچسب جدید استفاده کنید.
• برچسب را بر اساس توصیه‌های روی جعبه از پوست خود جدا کنید. (معمولا بعد از 16 تا 24 ساعت).
• برای دور انداختن برچسب، دو سر چسب‌دار آن را به هم بچسبانید و در کیسه‌ی مخصوص خودش قرار دهید.
• هنگام استفاده از برچسب جدید، ناحیه‌ی دیگری متفاوت با محل برچسب قبلی انتخاب کنید و حداقل به مدت یک هفته از ناحیه‌ی استفاده شده، مجدد استفاده نکنید.
• از برچسب، بیشتر از زمان توصیه شده استفاده نکنید.
• اگر می‌خواهید ورزش سنگین کنید برچسب را بردارید چون این کار باعث جذب نیکوتین بیشتر به جریان خون شما می‌شود.
• اگر نمی‌‌دانید از برچسب چطور استفاده کنید از پزشک یا داروساز بخواهید برای شما توضیح دهد.
• اگر قرار است تصویربرداری ام‌آر‌آی انجام دهید برچسب را بردارید. برچسب‌های نیکوتینی حاوی آلومینیوم هستند.
• اگر دچار اختلالات خواب هستید برچسب را قبل از خواب بردارید و صبح از یک برچسب جدید استفاده کنید.
عوارض شایع برچسب نیکوتین‌:
• افزایش اشتها
• سردرد خفیف
• علائم حساسیت در ناحیه‌ی برچسب مثل خارش، سوزش یا قرمزی
عوارض دیگری هم ممکن است دیده شود که بعضی از آن‌ها می‌تواند جدی باشد. اطلاعات مربوط به محصول را از بروشور دارو به دقت مطالعه کنید. هر سؤالی داشتید با پزشک خود مطرح کنید.

آدامس نیکوتین‌

آدامس نیکوتین هم مانند برچسب، یک راه غیرموضعی (سیستمیک) برای رساندن نیکوتین به بدن است، یعنی نیکوتین موجود در آدامس از مخاط دهان مستقیما وارد جریان خون می‌شود. مثل برچسب، اگر بتوانید میل خود به سیگار کشیدن را کنترل کنید، دوز مصرفی آدامس را طی مدت‌زمان توصیه شده (اغلب 12 هفته یا کمتر) به تدریج کم خواهید کرد. خرید آدامس نیکوتین هم نیاز به تجویز پزشک ندارد.

همیشه توصیه‌های روی جعبه‌ی محصول را در نظر بگیرید و به خاطر داشته باشید که:
• از آدامس نیکوتین‌ فقط در صورتی استفاده کنید که میل شدید به سیگار کشیدن دارید.
• آدامس را به آرامی بجوید تا مزه‌ی آن را احساس کنید یا در دهان خود احساس گزگز کنید. سپس جویدن آدامس را متوقف کنید و آن را در فضای بین گونه و لثه نگه دارید. این کار به آزاد شدن نیکوتین کمک می‌کند. وقتی مزه یا احساس گزگز به طور کامل برطرف شد دوباره جویدن آدامس و نگه داشتن آن در فضای بین گونه و لثه را به مدت 30 دقیقه تکرار کنید.
• هر بار تنها از یک آدامس استفاده کنید.
• 15 دقیقه پیش از مصرف آدامس و هنگام جویدن آن، مایعات (مثل نوشابه، چای، قهوه و آبمیوه) و غذا مصرف نکنید.
• به تدریج، تعداد آدامسی را که در روز می‌جوید کم کنید تا وقتی که به 3 تا 6 آدامس در روز برسید. بعضی از افراد در کمتر از 12 هفته به این تعداد می‌رسند. در هر صورت، بیشتر از 24 آدامس در روز نجوید.
• سعی کنید همیشه آدامس نیکوتین‌ را در دسترس داشته باشید. ممکن است وقتی آدامس نیکوتین همراه ندارید از آب‌نبات یا آدامس معمولی استفاده کنید.
• اگر دندان مصنوعی دارید ممکن است استفاده از آدامس نیکوتین‌ مشکل باشد.
عوارض شایع آدامس نیکوتین‌:
• بادگلو زدن، وجود گاز زیادی در معده یا سوزش سر دل
• افزایش اشتها
• سردرد خفیف
• افزایش آب دهان
• درد یا خستگی فک
• درد گلو یا دهان
• تهوع
• سکسکه
عوارض شایع دیگری هم دیده می‌شود که گاهی ممکن است جدی شوند. لطفا اطلاعات بروشور محصول را به دقت بخوانید و اگر سؤالی داشتید با پزشک خود مشورت کنید.

قرص‌ مکیدنی نیکوتین‌

قرص مکیدنی نیکوتین‌ هم مانند برچسب و آدامس از طریق غیرموضعی (سیستمیک) نیکوتین را به بدن می‌رساند، یعنی نیکوتین موجود در قرص از طریق مخاط دهان مستقیما به جریان خون وارد می‌شود.
همیشه توصیه‌های روی جعبه را درنظر بگیرید و به خاطر داشته باشید که:
• قرص را در دهان خود بگذارید؛ صبر کنید تا کاملا حل شود؛ و آن را بدون این که بجوید گاهی در دهان خود حرکت دهید. حدود 20 تا 30 دقیقه طول می‌کشد تا قرص به طور کامل حل شود.
• هر بار بیشتر از یک قرص یا بلافاصله پشت سرهم از قرص مکیدنی نیکوتین‌دار استفاده نکنید چرا که ممکن است باعث سکسکه، سوزش سر دل یا تهوع شود.
• 15 دقیقه پیش از مصرف قرص تا 15 دقیقه بعد از مصرف آن مایعات و غذا مصرف نکنید.
• بیشتر از 5 قرص طی 6 ساعت یا 20 قرص طی 24 ساعت مصرف نکنید.

داروهای نسخه‌ای

اسپری بینی نیکوتین

اسپری بینی نیکوتین تنها با تجویز پزشک قابل تهیه است. مانند برچسب و آدامس نیکوتین به تدریج طی 12 هفته استفاده می‌شود و درست مانند آدامس و برچسب باید از اسپری به عنوان بخشی از یک برنامه‌ی جامع شامل حمایت، آموزش و مشاوره استفاده شود.

همیشه توصیه‌های روی جعبه را درنظر بگیرید و به خاطر داشته باشید که:
• بینی خود را پیش از استفاده از اسپری تخلیه کنید.
• با حذف کردن دوزها و نصف کردن میزان استفاده از اسپری، دوز آن را به تدریج کم کنید.
• زمانی که از اسپری بینی استفاده می‌کنید مقدار مورد استفاده را یادداشت کنید. این کار برای کم‌کردن تدریجی دوز دارو مفید است.
عوارض شایع اسپری بینی نیکوتین:
• کمردرد
• یبوست
• سرفه
• سوءهاضمه یا تهوع
• آب‌ریزش بینی
• عطسه کردن
• اشک‌ریزش چشم
• سردرد
• احساس سوزش انتهای حلق یا بینی
اسپری بینی نیکوتین در افرادی که حساسیت تنفسی از جمله آسم دارند توصیه نمی‌شود. به علاوه، در بیمارانی که مشکلات مزمن بینی دارند باید با احتیاط مصرف شود. عوارض شایع دیگری نیز هستند که گاهی ممکن است جدی شوند. بروشور اطلاعات محصول را به دقت مطالعه کنید و اگر سؤالی داشتید با پزشک خود مطرح کنید.

نیکوتین استنشاقی

نیکوتین استنشاقی که تنها با تجویز پزشک قابل تهیه است به مدت 6 ماه به این صورت قابل استفاده است که ابتدا 12 هفته درمان اولیه انجام شود و به دنبال آن به تدریج طی 12 هفته دوز آن کاهش یابد. نیکوتین استنشاقی از طریق مخاط دهان و حلق (و نه ریه‌ها) وارد جریان خون می‌شود. مثل سایر محصولات نیکوتینی، دوز نیکوتین استنشاقی را به تدریج طی زمان توصیه شده (که معمولا چند هفته است) و تا حدی کم کنید که در هر مرحله بتوانید بر تمایل به سیگار کشیدن غلبه کنید.

همیشه توصیه‌های روی جعبه را درنظر بگیرید و به خاطر داشته باشید که:
• نیکوتین استنشاقی را در جای خشک و دمای کمتر از 25 درجه سانتیگراد نگهداری کنید.
• زمان و مقدار مصرف نیکوتین استنشاقی را یاداشت کنید. این کار برای کاهش تدریجی دوز دارو مفید است.
• دوز معمول اولیه بین 6 تا 16 واحد دارو در روز است.
عوارض شایع نیکوتین استنشاقی:
• سرفه
• سوءهاضمه
• حساسیت دهان و گلو
• گرفتگی یا آبریزش بینی
عوارض شایع دیگری نیز هستند که گاهی ممکن است جدی شوند. بروشور اطلاعات محصول را به دقت مطالعه کنید و اگر سؤالی داشتید با پزشک خود مطرح کنید.

بوپروپیون

بوپروپیون داروی مخصوص ترک سیگار است که ترکیب نیکوتینی ندارد بلکه نوعی داروی ضدافسردگی است که تنها با نسخه‌ی پزشک قابل تهیه است. این دارو در کنار مشاوره و حمایت اطرافیان برای کمک به ترک سیگار تجویز می‌شود. از بوپروپیون برای اختلالات افسردگی شدید هم استفاده می‌شود. معمولا 2 هفته طول می‌کشد تا بوپروپیون اثر کند، بنابراین دو هفته بعد از شروع مصرف دارو برای ترک سیگار برنامه‌ریزی کنید.

اگر سابقه‌ی تشنج، پرخوری یا بی‌اشتهایی عصبی دارید پیش از مصرف بوپروپیون به پزشک خود اطلاع دهید.
بوپروپیون به صورت قرص در دسترس است. قرص بوپروپیون باید به صورت کامل مصرف شود و نباید خرد یا شکسته یا به شکلی غیر از خوردن قرص (مثل حل کردن در آب) مصرف شود. دوز تجویز آن در افراد مختلف متفاوت است. پس هنگام مصرف دارو به توصیه‌های روی بروشور آن عمل کنید. سؤال‌‌های خود را در مورد چگونگی و زمان مصرف، عوارض جانبی احتمالی و طول مدت درمان از پزشک خود بپرسید.
عوارض جانبی شایع بوپروپیون:
• خشکی دهان
• تعریق
• بی‌خوابی
• ضایعات پوستی
• سردرد
• گیجی
• اضطراب
• بی‌قراری
• تحریک‌پذیری
• سوءهاضمه
• کاهش اشتها
عوارض شایع دیگری نیز هستند که گاهی ممکن است جدی شوند. بروشور اطلاعات محصول را به دقت مطالعه کنید و اگر سؤالی داشتید با پزشک خود مطرح کنید.
اگر داروهای مهارکننده‌ی مونوآمین اکسیداز مانند ترانیل‌سیپرومین، فنلزین و ایزوکربوکساید در 14 روز گذشته مصرف کرده‌اید از بوپروپیون استفاده نکنید. داروهای مهارکننده‌ی مونوآمین‌اکسیداز برای درمان افسردگی تجویز می‌شوند. محصولات زیادی ممکن است با بوپروپیون تداخل داشته باشند. بنابراین در مورد هر داروی نسخه‌ای، غیرنسخه‌ای یا گیاهی که مصرف می‌کنید با پزشک خود مشورت کنید.
اگر هنگام مصرف بوپروپیون دچار هر گونه تغییری از نظر وضعیت روانپزشکی شدید (مانند حملات جدید افسردگی) پزشک خود را در جریان بگذارید.

وارنیکلین

وارنیکلین یک داروی نسخه‌ای بدون نیکوتین است که برای کاهش اثرات اعتیادآور و همچنین ترک نیکوتین تجویز می‌شود. توصیه می‌شود یک هفته پیش از زمان ترک، مصرف وارنیکلین را شروع کنید. به طور معمول از این دارو به مدت 12 هفته در کنار مشاوره و برای کمک به ترک سیگار استفاده می‌شود. اگر سیگار را ترک کرده باشید هم ممکن است 12 هفته‌ی دیگر وارنیکلین برای شما تجویز شود. اگر سیگار کشیدن را بعد از 12 هفته ترک نکرده‌اید مصرف دارو را قطع و به پزشک خود مراجعه کنید. وارنیکلین را باید همراه با غذا و یک لیوان آب کامل مصرف کرد.
اگر الکل مصرف می‌کنید، سابقه‌ی تشنج یا مشکلات روانپزشکی مانند افسردگی دارید پیش از مصرف وارنیکلین، پزشک خود را در جریان بگذارید.
وارنیکلین ممکن است با داروهای نسخه‌ای و غیرنسخه‌ای مانند انسولین، داروهای ضدانعقاد، داروهای آسم و همین‌ طور تعدادی از مکمل‌های گیاهی تداخل داشته باشد. لطفا تمام داروها و محصولاتی که مصرف می‌کنید را پیش از مصرف وارنیکلین به پزشک خود اطلاع دهید.
اگر با مصرف وارنیکلین دچار تغییرات روانپزشکی یا رفتاری (مثل افسردگی جدید، عصبی‌شدن، پرخاشگری و افکار خودکشی) شدید فورا به پزشک خود مراجعه کنید.
وارنیکلین می‌تواند واکنش افراد به الکل را تغییر دهد؛ پس اگر الکل مصرف می‌کنید میزان مصرف مشروبات الکلی را در طول درمان با وارنیکلین کم کنید تا وقتی که از چگونگی تأثیر دارو بر تحمل بدنتان دربرابر الکل مطمئن شوید.
عوارض شایع وارنیکلین:
• تهوع که در طول زمان به مرور کم می‌شود
• سردرد
• بی‌خوابی
عوارض شایع دیگری نیز هستند که گاهی ممکن است جدی شوند. بروشور اطلاعات محصول را به دقت مطالعه کنید و اگر سؤالی داشتید با پزشک خود مطرح کنید.

تحقیقات علمی چه کمکی به افراد برای ترک سیگار می‌کند؟

محققان در حال بررسی شکل‌های مختلف وارنیکلین برای ترک سیگار هستند. داروهایی مانند توپیرامات و ممانتین هم که روی گیرنده‌های سیستم اعصاب مرکزی تأثیر می‌گذارند در حال گذراندن تحقیقات بالینی برای کمک به ترک سیگار هستند.
همچنین، در مورد تأثیر سیگار الکترونیکی بدون نیکوتین به عنوان روشی برای شروع ترک سیگار و در کنار مشاوره، مطالعاتی در حال انجام است.

پیشینه و سوالات مرور

برخی از داروها و مکمل‌هایی که برای درمان افسردگی (داروهای ضدافسردگی) استفاده شده‌اند، مورد آزمایش قرار گرفته‌اند تا مشخص شود که می‌توانند به افراد در ترک سیگار کمک کنند یا خیر. دو مورد از این درمان‌ها - بوپروپیون (bupropion) (که گاهی به آن Zyban گفته می‌شود) و نورتریپتیلین (nortriptyline )- گاهی برای کمک به افراد در ترک سیگار تجویز می‌شوند. این مرور بررسی می‌کند که استفاده از داروهای ضدافسردگی واقعا به افراد کمک می‌کند تا مصرف سیگار را متوقف کنند (به مدت شش ماه یا بیشتر)، و همچنین به ایمنی استفاده از این داروها نگاهی می‌اندازد.

ویژگی‌های مطالعه

این مرور شامل 115 مطالعه است که به میزان کمک‌کنندگی و ایمنی داروهای ضدافسردگی مختلف در ترک سیگار پرداختند. اغلب مطالعات با بزرگسالان انجام شدند. زمانی که مطالعات به بررسی ایمنی پرداختند، ما آنها را با هر طول مدتی وارد کردیم، اما برای ارزیابی اینکه افراد موفق به ترک سیگار شدند یا خیر، مطالعه باید حداقل شش ماه طول بکشد. شواهد تا می 2019 به‌روز هستند.

نتایج کلیدی

استفاده از داروی ضدافسردگی، بوپروپیون، باعث می‌شود احتمال ترک موفقیت‌آمیز سیگار به 52% تا 77% برسد، که معادل است با ترک موفق سیگار به مدت شش ماه یا بیشتر در پنج تا هفت نفر بیشتر از هر 100 فردی که تلاش کردند سیگار کشیدن را ترک کنند. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد افرادی که از داروی ضدافسردگی، نورتریپتیلین، نیز برای ترک سیگار استفاده می‌کنند، شانس موفقیت خود را بهبود می‌بخشند. شواهد کافی برای تعیین اینکه دیگر داروهای ضدافسردگی به افراد در ترک سیگار کمک می‌کنند یا خیر، وجود ندارد.

شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد بوپروپیون اثرات ناخواسته را، به ویژه موارد مرتبط با سلامت روان، افزایش می‌دهد، و اینکه اثرات ناخواسته ممکن است احتمال اینکه افراد مصرف دارو را قطع کنند، بیشتر می‌کند. با این حال، شواهد نشان نمی‌دهد كه بوپروپیون احتمالا منجر به مرگ‌ومیر، بستری در بیمارستان یا وقایع تهدیدآمیز حیات مانند تشنج می‌شود. اطلاعات کافی برای گرفتن نتیجه‌گیری‌های روشن در مورد ایمنی نورتریپتیلین در ترک سیگار وجود ندارد.

شواهد نشان نمی‌دهند که مصرف بوپروپیون همزمان با مصرف سایر داروهای ترک سیگار، مانند وارنیکلین (varenicline) (که گاهی به آن Champix یا Chantix می‌گویند) یا درمان جایگزینی نیکوتین، باعث می‌شود احتمال ترک سیگار افزایش یابد. احتمال ترک سیگار با مصرف بوپروپیون به همان اندازه میزان ترک سیگار با نورتریپتیلین یا درمان جایگزینی نیکوتین است، با این حال افرادی که وارنیکلین مصرف می‌کنند، در مقایسه با بوپروپیون، بیشتر احتمال دارد که سیگار خود را قطع کنند.

قطعیت شواهد

شواهدی با قطعیت بالا وجود دارد که نشان می‌دهد بوپروپیون به افراد در ترک سیگار کمک می‌کند، بدان معنا که بعید است تحقیقات بیشتر این نتیجه‌گیری را تغییر دهند. با این وجود، شواهدی با قطعیت بالا نیز وجود دارد که نشان می‌دهد افرادی که از بوپروپیون استفاده می‌کنند، بیشتر از افراد تحت درمان با قرص بدون دارو (دارونما (placebo))، احتمالا مصرف دارو را به دلیل اثرات ناخوشایند متوقف می‌کنند. قطعیت شواهد برای دیگر سؤالات کلیدی مورد بررسی ما متوسط، پایین یا بسیار پایین بود. این بدان معنی است که یافته‌های آن سؤالات ممکن است هنگام انجام تحقیقات بیشتر تغییر کنند. در بیشتر موارد، این امر به این دلیل است که مطالعات کافی وجود نداشته یا مطالعات بسیار کوچک بودند.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان:

شواهدی با قطعیت بالا وجود دارد که نشان می‌دهد بوپروپیون می‌تواند به ترک طولانی‌مدت سیگار کمک کند. با این حال، بوپروپیون همچنین تعداد عوارض جانبی را، از جمله AE روانی، افزایش می‌دهد، و شواهدی با قطعیت بالا وجود دارد که نشان می‌دهد افرادی که بوپروپیون مصرف می‌کنند، در مقایسه با دارونما، با احتمال بیشتری درمان را قطع می‌کنند. با این حال، هیچ شواهد روشنی وجود ندارد که نشان دهد افرادی که بوپروپیون مصرف می‌کنند، نسبت به افرادی که با دارونما تحت درمان هستند، دچار SAEهای کمتر یا بیشتری می‌شوند (قطعیت متوسط). همچنین به نظر می‌رسد که نورتریپتیلین نسبت به دارونما بر میزان ترک سیگار تأثیر مفیدی دارد. شواهد نشان می‌دهد که بوپروپیون ممکن است به اندازه NRT و نورتریپتیلین در کمک به افراد برای ترک سیگار موفق باشد، اما مؤثرتر از وارنیکلین نیست. شواهد کافی برای تعیین اینکه دیگر داروهای ضدافسردگی آزمایش شده، مانند SSRIها به ترک سیگار کمک می‌کنند، وجود ندارد و هنگام بررسی پیامدهای ایمنی و تحمل، در اکثر موارد، کمبود داده‌ها انجام نتیجه‌گیری را دشوار کرده است. با توجه به شواهدی با قطعیت بالا، انجام مطالعات بیشتر در مورد بررسی اثربخشی بوپروپیون در مقابل دارونما بعید است که تفسیر ما از تاثیر آن تغییر دهند، هیچ توجیه روشنی را برای دنبال کردن بوپروپیون برای قطع مصرف سیگار بیش از کمک‌های خط اول ترک سیگار که در حال حاضر موجود هستند، فراهم نمی‌کند. با این حال، مهم است که مطالعات ضدافسردگی‌ها که برای ترک سیگار انجام می‌شوند، ایمنی و تحمل را به وضوح گزارش کنند.

پیشینه:

در حالی که ویژگی‌‌ها و مکانیسم‌های دارویی ضدافسردگی‌ها متنوع هستند، دلایل شایعی وجود دارد که چرا آنها ممکن است به افراد در ترک سیگار کمک کنند. نخست آنکه، ترک نیکوتین ممکن است علائم افسردگی ایجاد کند و داروهای ضدافسردگی ممکن است این موارد را تسکین دهند. علاوه بر این، برخی از داروهای ضدافسردگی ممکن است تأثیر خاصی در مسیرهای عصبی یا گیرنده‌هایی داشته باشند که زمینه‌ساز اعتیاد به نیکوتین هستند.

اهداف:

ارزیابی شواهد برای اثربخشی، ایمنی و تحمل‌پذیری داروهایی با ویژگی‌های ضدافسردگی در کمک به ترک طولانی‌مدت مصرف دخانیات در افرادی که سیگار می‌کشند.

روش‌های جست‌وجو:

ما در ماه می 2019 به جست‌وجو در پایگاه ثبت تخصصی گروه اعتیاد به دخانیات در کاکرین پرداختیم، که شامل گزارش‌های کارآزمایی‌های ایندکس شده در پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل‌ شده کاکرین (CENTRAL)؛ MEDLINE؛ Embase و PsycINFO؛ clinicaltrials.gov؛ ICTRP و دیگر مرورها و چکیده‌های کنفرانس‌های علمی بودند.

معیارهای انتخاب:

ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای (randomised controlled trials; RCTs) را وارد کردیم که افراد سیگاری را جذب کرده و داروهای ضدافسردگی را با دارونما یا عدم درمان، یک فارماکوتراپی جایگزین یا استفاده از همان دارو به روشی دیگر، مقایسه کردند. ما کارآزمایی‌هایی را با کمتر از شش ماه پیگیری از آنالیزهای پیگیری حذف کردیم. ما کارآزمایی‌هایی را با هر طول مدت پیگیری در آنالیزهای ایمنی وارد کردیم.

گردآوری و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها:

ما داده‌ها را استخراج کرده و با استفاده از روش‌های استاندارد کاکرین، خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کردیم. ما از درجه‌‏بندی توصیه‏، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) برای ارزیابی قطعیت شواهد استفاده کردیم.

معیار پیامد اولیه، ترک سیگار پس از حداقل شش ماه پیگیری بود که به صورت نسبت خطر (RR) و 95% فاصله اطمینان (CI) بیان شد. ما از دقیق‌ترین تعریف موجود از پرهیز (abstinence) در هر کارآزمایی و نرخ‌های معتبر بیوشیمیایی در صورت وجود، استفاده کردیم. در صورت لزوم، ما متاآنالیز را با استفاده از مدل اثر ثابت انجام دادیم.

به‌طور مشابه، ما بروز پیامدهای ایمنی و تحمل، از جمله حوادث جانبی (AEs)، عوارض جانبی جدی (SAEs)، AEهای روانی، تشنج‌ها، مصرف بیش از حد مواد مخدر، اقدام به خودکشی، مرگ با خودکشی، مورتالیتی به هر علتی و خروج از مطالعه به دلیل مواد مخدر را به صورت RR؛ (95% CI) ارائه دادیم.

نتایج اصلی:

ما 115 مطالعه (33 مورد جدید برای این به‌روزرسانی) را در این مرور وارد کردیم؛ بیشتر افراد شرکت‌کننده، بزرگسالانی بودند از جامعه یا از کلینیک‌های ترک سیگار. ما 28 مورد از این مطالعات را در معرض خطر بالای سوگیری قرار دادیم؛ با این حال، محدود کردن آنالیزها فقط به مطالعاتی با خطر پائین یا نامشخص، تفسیر بالینی نتایج را تغییر نداد. شواهدی با قطعیت بالا وجود دارد که بوپروپیون میزان ترک سیگار را در طولانی‌مدت افزایش می‌دهد (RR: 1.64؛ 95% CI؛ 1.52 تا 1.77؛ I² = 15%؛ 45 مطالعه، 176666 شرکت‌کننده). شواهد کافی برای اثبات این موضوع وجود نداشت که شرکت‌کنندگان تحت درمان با بوپروپیون در مقایسه با افرادی که دارونما مصرف کردند، با احتمال بیشتری SAEها را گزارش کردند یا خیر. نتایج دقت کافی را نداشتند و CIها شامل هیچ تفاوتی نمی‌شدند (RR: 1.16؛ 95% CI؛ 0.90 تا 1.48؛ I² = 0%؛ 21 مطالعه، 10625 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط؛ کاهش یک سطح به دلیل عدم دقت). ما شواهدی را با قطعیت بالا یافتیم که استفاده از بوپروپیون نسبت به دارونما، منجر به ترک بیشتر کارآزمایی به دلیل عوارض جانبی دارو می‌شود (RR: 1.37؛ 95% CI؛ 1.21 تا 1.56؛ I²= 19%؛ 25 مطالعه، 12340 شرکت‌کننده). شرکت‌کنندگانی که به طور تصادفی وارد گروه بوپروپیون شدند نیز بیشتر احتمال داشت که در مقایسه با گروه دارونما، AEهای روانی را گزارش کنند (RR: 1.25؛ 95% CI؛ 1.15 تا 1.37؛ I² = 15%، 6 مطالعه، 4439 شرکت‌کننده).

ما همچنین ایمنی و اثربخشی بوپروپیون را، وقتی با دیگر درمان‌های ترک سیگار غیر ضدافسردگی ترکیب می‌شود، مورد بررسی قرار دادیم. شواهد کافی برای تعیین اینکه ترکیب بوپروپیون و درمان جایگزینی نیکوتین (NRT) منجر به نرخ بیشتر ترک سیگار نسبت به NRT تنها می‌شود (RR: 1.19؛ 95% CI؛ 0.94 تا 1.51؛ I² = 52%؛ 12 مطالعه، 3487 شرکت‌کننده)، یا اینکه ترکیب بوپروپیون و وارنیکلین (varenicline) منجر به نرخ ترک بیشتر نسبت به وارنیکلین تنها می‌شود (RR: 1.21؛ 95% CI؛ 0.95 تا 1.55 ؛ I² = 15%؛ 3 مطالعه، 1057 شرکت‌کننده)، وجود نداشت. ما قطعیت شواهد را به ترتیب پائین و متوسط قلمداد کردیم؛ در هر دو مورد به دلیل عدم دقت، و همچنین به دلیل وجود ناهمگونی در مورد قبلی. داده‌های ایمنی برای این مقایسه پراکنده بودند، و نتیجه‌گیری واضح را دشوار می‌کردند.

یک متاآنالیز از شش مطالعه شواهدی را نشان داد که بوپروپیون منجر به میزان کمتر ترک سیگار نسبت به وارنیکلین شد (RR: 0.71؛ 95% CI؛ 0.64 تا 0.79؛ I² = 0%؛ 6 مطالعه، 6286 شرکت‌کننده)، در حالی که هیچ شواهدی در مورد تفاوت در اثربخشی بین بوپروپیون و NRT دیده نشد (RR: 0.99؛ 95% CI؛ 0.91 تا 1.09؛ I² = 18%؛ 10 مطالعه، 8230 شرکت‌کننده).

ما همچنین شواهدی را یافتیم که نورتریپتیلین (nortriptyline) در مقایسه با دارونما به قطع مصرف سیگار کمک کرد (RR: 2.03؛ 95% CI؛ 1.48 تا 2.78؛ I² = 16%؛ 6 مطالعه، 975 شرکت‌کننده)، در حالی که شواهد کافی برای تعیین اینکه کدام یک از داروهای بوپروپیون یا نورتریپتیلین در مقایسه با یکدیگر مؤثرتر هستند، وجود نداشت (RR: 1.30 (به نفع بوپروپیون))؛ 95% CI؛ 0.93 تا 1.82؛ I² = 0%؛ 3 مطالعه، 417 شرکت‌کننده). هیچ شواهدی مبنی بر اینکه هر یک از داروهای ضدافسردگی دیگر که آزمایش شدند (از جمله St John's Wort، مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIها)، مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز (MAOIs)) تأثیر مفیدی بر ترک سیگار داشتند یا خیر، وجود نداشت. یافته‌ها برای تعیین این موضوع که ضدافسردگی‌ها، در درجه اول بوپروپیون و نورتریپتیلین، مزیت ویژه‌ای برای افراد مبتلا به افسردگی قبلی یا در حال حاضر دارند، پراکنده و متناقض بود.

ترک سیگار یکی از دغدغه‌های اصلی افرادی است که اعتیاد به سیگار دارند. ما در این مقاله قصد داریم به صورت جامع و کامل مبحث ترک سیگار را بررسی کرده و پروسه ترک سیگار را از ابتدا تا انت‌ها برای شما عزیزان شرح دهیم. در این مطلب به راهکارهایی که باعث تسریع و تسهیل فرآیند ترک سیگار می‌شوند اشاره کرده و اصلی‌ترین نکاتی که در این زمینه مطرح است را بررسی کرده ایم. با ما همراه باشید.

راهکارهای خانگی ترک سیگار

اگر شما هم جزو کسانی هستید که می‌خواهند سیگارشان را با استفاده از روش‌های خانگی و ساده‌ای که نیاز به صرف هزینه چندانی ندارند ترک نموده و به زندگی سالم بازگردید، می‌توانید با ایجاد تغییرات کوچک و ساده‌ای در سبک زندگی تان، در نهایت تغییرات گسترده‌ای را در روند زندگی خود و همچنین اعتیادتان به سیگار ایجاد نمایید. راهکارهای خانگی ترک سیگار که ما در این بخش به آن‌ها اشاره کرده‌ایم به شما کمک می‌کند تا در مقابل احساس وسوسه برای سیگار کشیدن مقاومت خوبی از خود نشان داده و در این مسیر مجدداً قدم نگذارید. ترک کردن سیگار در واقع مستلزم شکستن یک چرخه مشخص است که در نهایت به اعتیاد یک شخص منجر می‌شود. راهکارهای خانگی ترک سیگار باعث می‌شود تا مغزتان مجدداً برای جلوگیری از مصرف نیکوتین پیکربندی شده و باعث شود فکرتان دیگر به این سمت و سو نرود.

افراد سیگاری و کسانی که اعتیاد به این مخدر آسیب زننده دارند، برای موفقیت در این مسیر می‌بایست طبق برنامه‌هایی مشخص، یک سری کارها را به صورت روزمره و البته مداوم جهت غلبه بر وسوسه‌ی مصرف و محرک‌هایی که در این زمینه وجود دارد انجام دهند. ما در این قسمت قصد داریم چند راهکار که اغلب روش‌های ذهنی و ساده‌ای هستند را به شما عزیزان شرح دهیم. شایان ذکر است تمامی این روش‌ها اثبات شده بوده و توسط روانشناسان حوزه اعتیاد به مرحله تائید رسیده اند.

اگر کمی به فواید ترک سیگار فکر کنید متوجه خواهید شد که ترک کردن سیگار در کوتاه مدت به چه اندازه برای شما مفید واقع خواهد شد. این فواید به گونه‌ای است که در کمتر از یک ساعت پس از آخرین سیگار شروع شده و می‌توانید آن را احساس کنید. مهم‌ترین فایده ترک سیگار پیشگیری از بیماری‌هایی است که کشیدن آن در پی دارد. به طوری که هرچه سیگارتان را زودتر ترک کنید، خطر ابتلا به سرطان و بیماری‌های قلبی و ریوی در شما کاهش پیدا کرده و می‌توانید با بدنی سالم زندگی‌تان را سپری نمایید. پس فکر کردن به مزایا و فواید ترک سیگار یکی از بهترین روش‌های خانگی برای ترک سیگار می‌باشد.

انجام هر کاری با عشق و علاقه و به صورت مستمر، نیازمند یک دلیل موجه و مشخص می‌باشد. شما می‌توانید برای ایجاد انگیزه و اشتیاق در خودتان به منظور پیگیری هرچه بهتر مراحل ترک سیگار، یک دلیل شخصی و مهم را برای ترک این ماده دخانی ایجاد کنید. این دلیل برای هر شخص متفاوت بوده و ممکن است فردی برای محافظت از خانواده‌اش در برابر دود سیگار اقدام به ترک آن نماید یا فرد دیگری از ترس احتمال ابتلا به سرطان ریه و بیماری‌های دیگر، سیگار کشیدن را ترک نموده و به زندگی سالم خود بازگردد. حتی برخی افراد که زیبایی ظاهری برایشان مقدم بر چیزهای دیگر است، برای جوان‌تر به نظر رسیدن صورت و سالم بودن بدنشان اقدام به ترک سیگار می‌کنند.